Hep ayni

Gurz olmus atesleri yakardi gozyaslarini
Kul rengiydi donuk nefesleri
Saniyeler dakikalalar saatler gunler
Golgelerindeki cansiz bedenler kadar

Sabah olacak ve  gunes bir daha dogacak
Bir daha dirilecek cicekler
Ve donecekler yine yuzlerini can verene
Pinarlar cagildayarak akacak yine
Kan ter icinde kosarak
kavusacaklar yeniden derin maviye

Iste o zaman
golgelerindeki cansiz bedenler
Saniyeler dakikalar saatler gunler
Bir agizdan yeniden acan ciceklerin
Denizlere kavusan pinarlarin
Sarkilarini soyleyecekler dogan bebeklere

Ve hep olacak
Gurz olmus atesler
Yanmis gozyaslari
Kul rengu nefesler

Hep dogacak gunes
Hep acacak cicekler
Hep akacak pinarlar
Hep kavusacaklar derin maviye

Ve golgelerde cansiz bedenler
Ve Saniyeler dakikalar saatler gunler
Ve bebekler

232

232
tutunmaya çalıştım...
kaydı, balçık rengi ellerim
zindan tatlı ölümle birlikte
kısıldı karanlığa gözlerim
is kokan yalnızlıkta
seyreldi bitkin yorgun nefesim
kızımın sesiydi en son kulaklarımdaki
selam söyleyin ona
ben iki yüz otuz iki